Bieke Depoorter (°1986) is fotografe en genomineerd lid van Magnum Photos.

Bieke Depoorter behaalde in 2009 een Master fotografie aan het Kask te Gent. Ze werkt vooral aan autonome projecten, waarin ze op zoek gaat naar de intimiteit binnen de gezinnen waar ze voor één nacht deel van uit maakt.

In 2009 trok ze door Rusland voor haar project Ou Menya waarmee ze oa. de Magnum Expression Award won. Dit werk resulteerde in een eerste monografie. 'I am about to call it a day', haar tweede boek met portretten van mensen waar ze opnieuw blijft logeren - dit keer in Amerika - verschijnt in de zomer van 2014. In het project 'In Between' gaat Depoorter in woelige tijden van opstand en revolutie in Egypte opnieuw op zoek naar het vertrouwen dat mensen haar geven.

Bieke Depoorter stelt regelmatig in binnen- en buitenland tentoon en is lid van Magnum Photos.

Info

Naam
Bieke Depoorter
Expertise
Fotografie
Land
België
Stad
Gent

Gesteunde projecten

In Between

  • Cultuur

In Egypte zijn de naweeën van een bloedige zomer nog voelbaar. In de zuidelijke stad Minya steken de zwartgeblakerde kerktorens af tegen een passerende betoging met gele balonnen: Morsi-aanhangers eisen dat hun president opnieuw de scepter zwaait.

Cairopolis

  • Conflict

Eind 2011, begin 2012. Terwijl er doden vallen op het Tahrirplein, gaan vier Belgische fotografen op zoek naar persoonlijke verhalen in een metropool van 20 miljoen inwoners waar breuklijnen plots zijn uitvergroot. Het levert beelden op die je niet op tv of in de krant ziet.

Vroeger is een ander land

  • Gelijke Kansen
  • Jeugd
  • Migratie

Acht minderjarige asielzoekers werden door Catherine Vuylsteke gedurende één jaar gevolgd. De Nadaars en drie gastfotografen brachten elk één van de jongeren in beeld.

Balkanoorlog maakt nieuwe slachtoffers

  • Conflict
  • Politiek

SREBRENICA -15 jaar na de oorlog in Bosnië leven daar, in het hart van Europa, nog steeds zo’n 7000 mensen in ‘tijdelijke’ vluchtelingenkampen. De Bosniërs willen hen het liefst vergeten, de NGO’s zijn weggetrokken. Maar de mensen zijn er nog. Net als hun kinderen, die in de vluchtelingenkampen geboren zijn. Ze vormen een nieuwe generatie oorlogsslachtoffers, die niet alleen te kampen heeft met het trauma van de ouders, maar ook met een gebrek aan opleiding en met kansarmoede.