De jongeren van Iran

Bijna zeventig procent van de 74 miljoen Iraniërs zijn kinderen van de Islamitische Revolutie en dus jonger dan 25. Ze groeien op in de enige theocratie ter wereld, een samenleving die door zijn aparte staatsorganisatie en internationale politiek anti-globalistisch avant la lettre kon genoemd worden.

Maar de Islamitische Republiek verzeilde in een economische woestijn zonder democratie of vrijheid. Vandaag geniet alleen een corrupte elite, die zich rond de religieuze klasse genesteld heeft, van de onuitputtelijke olie- en gasreserves. Ondoorzichtige machtsstructuren en talloze maffiagroepen verlammen de administratie van het land. Justitie heeft er de mensenrechten nooit gerespecteerd. De miljoenen iraanse jongeren moeten de zware erfenis torsen van hun ouders die de door Amerika gesteunde Sjah ten val brachten en de mollahs aan de macht hielpen.

Jaarlijks verlaten 180.000 jongeren het land maar de meeste Iraniërs blijven gefrusteerd en zonder het minste perspectief op een job achter in hun eeuwenoude land. Velen zijn als een vogel voor de kat voor de drugsverkopers die Iran als doorvoerland gebruiken voor het Afghaanse opium. Bovendien leeft het land gekneld door twee internationale brandhaarden van formaat: Irak en Afghanistan. Washington legde de mollahs het vuur nooit dichter aan de schenen.

Hoe is het om de dag door te komen met religieuze richtlijnen maar zonder geld? David Nollet ging samen met Gie Goris voor het septembernummer van het MO*magazine naar Iran. Een analyse en foto's van een jongerenbevolking die onder enorme druk leeft. De beelden kwamen tot stand met de steun van het Fonds Pascal Decroos. Het zijn portretten van pro-westerse stedelingen, jonge bedevaarders, ambitieuze studenten, dienstplichtigen en andere berooide twintigers. Het decor: de troosteloze kust van de Kaspische Zee, een bedevaardsoord in Qom, een park of de bergen ten noorden Tehran.