2019-03-05

Dans in de islamitische republiek Iran? Mag dat wel? In principe niet. Dans is lichamelijk en dus verdacht in de ogen van het streng islamitische regime. Toch ontstaat in de plooien van het Iraanse podiumlandschap een prille, maar levendige hedendaagsedansscène die overloopt van goesting en ambitie.

Mensen dansen, maken, geven workshops, zoeken naar speelmogelijkheden en opleidingskansen. Ines Minten reisde twee keer naar Iran, zag er voorstellingen en repetities, en ontmoette de hoofdrolspelers van de scène, die voor het eerst zo openlijk en uitgebreid over hun activiteiten vertelden.

Momenteel zucht de modale Iraniër onder een zware economische crisis, grotendeels het gevolg van de sancties die de Verenigde Staten invoerden nadat Donald Trump de nucleaire deal met het land afgelopen voorjaar opblies. Maar de groeiende openheid van de maatschappij is overal zicht- en voelbaar. Je kunt de hedendaagse dans zien als symbool daarvan.

‘Zoals de vrouwen hun hoofddoek millimeter per millimeter naar achter hebben geschoven, zo is de hele Iraanse maatschappij langzaam, maar zeker opener geworden. Precies dezelfde ontwikkeling zie je in de dans. Wat vandaag gebeurt in Iran – in de maatschappij en op de podia – hadden we zelfs tien jaar geleden niet voor mogelijk gehouden.’

In een reeks van drie uitgebreide artikelen voor Rekto:verso doet Ines Minten haar onderzoek naar de hedendaagse dans in Iran uit de doeken. Ze schetst achtergronden en omstandigheden, analyseert hoe mensen van onderuit zichzelf en hun sector proberen te professionaliseren, en ze werpt een grondige blik op de uiteindelijke essentie: de voorstellingen zelf. Wat voor hedendaagse dans vind je nu eigenlijk in Iran? Wat staat er op officiële podia? En wat gebeurt er in de underground?

Foto:  Uit de voorstelling 'I put a spell on you' van de in Brussel gevestigde choreograaf Ehsan Hemat. Recent genomen op Fadjr Festival, waar Hemat de eerste prijs voor 'beste choreografie' heeft gewonnen - de eerste in de geschiedenis van Iran. 

 

Ines Minten

Ines Minten schrijft over kunst en cultuur voor media (o.m. De Standaard) en organisaties (o.m. museum M, Cultuurloket).