2013-12-23

Weinig cultuurorganisaties kennen een levensloop zo turbulent als die van Musical van Vlaanderen. De musicalvzw van Geert Allaert, die onderdeel is van koepelorganisatie Music Hall Group, ligt al zowat sinds haar oprichting hevig onder vuur.

Recentelijk kondigde Allaert aan de artistieke leiding van de vzw - die voortaan Theater Publiek gaat heten - over te laten aan Stany Crets. Dit in de eerste plaats om de organisatie te ontdoen van de negatieve perceptie die haar producties de laatste jaren overschaduwde.

Maar een blik op de geschiedenis van de musicalgroep rond Allaert, die begint in 1987, leert dat dergelijke hervormingen als een rode draad doorheen de organisatie lopen. Nochtans kan de musicalentrepreneur uit Menen al jarenlang rekenen op overheidssubsidies, zowel voor zijn musicalproducties als voor infrastructurele verbouwingen. Is de negatieve sfeer rond de grootste musicalproducent van Vlaanderen dan echt volledig ongegrond? Of laat het beleid zich leiden door slim en handig politiek gelobby?

Hoog tijd, in elk geval, voor een onafhankelijk en objectiverend onderzoek. ‘Achter de coulissen van Musical van Vlaanderen’ brengt een helder overzicht van de voorgeschiedenis, de achterliggende financiële constructies, het politieke lobbywerk en enkele onthullende getuigenissen van professionals uit de musicalsector.

Enkele frappante vaststellingen die uit het onderzoek naar voor kwamen:

- In deel 1 en deel 2, en ook in andere delen, laten Hans Bourlon van Studio 100 en Wouter Boits van het voormalige musicalorganisatie STiHMul zich bijzonder kritisch uit over hun concurrent-collega Geert Allaert. Ze duiden zijn 'trucs' en halen een paar voorbeelden aan. Beide delen geven ook een lijst van de nieuw opgerichte structuren rond Geert Allaert sinds 1987. Het pas opgerichte Theater Publiek moet zowat nummer 23 zijn. In deel 2 blikt voormalig kabinetsmedewerker Jan Denolf zelfkritisch terug op het eigen Vlaamse musicalbeleid onder Bert Anciaux.

- Sinds 1998 hebben die structuren samen in totaal 26,39 miljoen euro aan lokale en Vlaamse subsidies verkregen, leert een overzicht in deel 3.

- Musical van Vlaanderen kreeg in het voorjaar van 2013 - samen met de subsidies voor Assepoester - 95.000 € projectsubsidies voor zijn jaarlijkse project MusicalLabo met jong talent. In deel 3 van de reeks getuigt een productiemedewerker dat het uiteindelijke werkbudget niet veel meer bedroeg dan 10.000 €. 'We moesten coaches zoeken die uit goodwill wilden komen helpen en ze sussen met de belofte dat ze in andere producties zouden mogen meespelen. MusicalLabo kon eigenlijk niemand wat schelen. Geert Allaert was zelfs niet op de première.' Componist Benjamien Lycke bevestigt dat verhaal ook voor de vorige edities van MusicalLabo. 'Waar die subsidies naartoe gingen, weet ik niet.'

- Deel 3 citeert ook uit verschillende interne inspectieverslagen van de Vlaamse Gemeenschap, over de aanwending van de structurele subsidie van Musical van Vlaanderen voor 2010-2012. De verslagen stellen verschillende anomalieën vast. Conclusie van de inspectie: Musical van Vlaanderen leefde wel alle formele voorwaarden na, maar wegens gebrek aan interne controlemechanismen kon niet worden uitgemaakt of de verkregen middelen voldoende transparant en doelmatig werden besteed.

- In deel 4 vermeldt het inspectieverslag van het Agentschap Kunsten en Erfgoed van 2010 dat Musical van Vlaanderen 79.200 euro betaalde aan nv Alpa, het familiebedrijf van Geert Allaert, voor 'bedrijfsruimte inclusief diensten'. Een productiemedewerker verklaart: 'Wij moesten elke keer vanuit Antwerpen naar Menen om decorstukken op te halen, zodat Allaert subsidies zou kunnen doorsluizen naar zijn ouderlijk huis, alias 'opslagplaats'.'

- Intussen, zo getuigen meerdere (ex-)medewerkers aan rekto:verso, werden voor het eigen personeel allerlei bedenkelijke praktijken toegepast inzake arbeidscontracten, onkostenvergoedingen en rechtenkwesties. Ook Laurette Muylaert van ACOD en Servaas Le Compte van ACV Cultuur bevestigen verschillende inbreuken van Musical van Vlaanderen tegen de geldende CAO's.

- In deel 5, een terugblikkend interview met Geert Allaert op de reeks, ontkent hij de aantijgingen ivm intransparant subsidiegebruik, en legt hij uit waarom hij momenteel een aantal structuren afstoot. 'Ik ben het beu, het hoeft voor mij niet meer.'

Nico Kennes

Nico Kennes (°1989) werkt voor Poppunt en schreef als freelance cultuurjournalist voor diverse publicaties.
€ 2.325, toegekend op 20/09/2013.
ID
FPD/2013/1045
Labels

MAGAZINE & ONLINE