Dat enkel politici en ambtenaren wetten schrijven is één van de grootste leugens van deze tijd. Net als in Washington worden ook in Brussel de ware krachten achter het politieke circus steeds zichtbaarder. Ze presenteren zichzelf als lobbyisten die meepraten over nieuw beleid. Naar schatting zijn er zeker 2000 tot 3000 belangenorganisaties en lopen er 10.000 tot 30.000 lobbyisten rond bij de EU. Met andere woorden: voor ieder lid van het Europees Parlement zijn er zeker drie lobbyisten en voor iedere commissie-ambtenaar minstens één.
Ruim tweederde van alle lobbyisten wordt betaald door het bedrijfsleven. De rest krijgt zijn salaris van de non-profit sector in de vorm van subsidies van overheden, de Europese Commissie of donoren die storten op rekeningen voor het goede doel.
In Brussel kunnen ondernemingen moeilijker de wet voorschrijven dan in Washington. Door conflicterende nationale belangen zitten ze minder op één lijn dan Amerikaanse bedrijven. Voor Europese lobbyisten is het ook lastig dat ze niet één duidelijk doelwit hebben om op te richten. Als ze iets willen bereiken kunnen ze niet één president of congres bespelen, maar moeten ze tientallen Europese premiers, regeringen en parlementen overtuigen. Daarnaast hebben EU-lobbyisten ook te maken met de Europese Commissie, Raad en het Parlement. Vaak lopen ze en masse achter een stuk wetgeving aan dat door de handen gaat van Europese of nationale ambtenaren en politici. Bij deze race hebben lobbyisten van multinationals een natuurlijke voorsprong. Het ´project Europa´ ligt namelijk helemaal in hun straatje.
Deze reportagereeks werd gepubliceerd in Trends op 18 en 25 september 2003:
- Brussel, Business as usual (18/09/2003)
- Ingangen bij EU breedst voor bedrijfslobby (25/09/2003)
