Daklozen in België

Dit is het eerste artikel in een reeks rond dakloosheid. Onze oorspronkelijke opzet was om — geïnspireerd door dit onderzoeksproject in het Verenigd Koninkrijk — te achterhalen hoeveel daklozen sterven in ons land. Na gesprekken met het middenveld en onderzoekers bleek dat voldoende kennis over dakloosheid hier ontbreekt om dit project te kunnen reproduceren. Daarom hebben we ervoor gekozen om onderzoek te doen naar enkele onderbelichte aspecten. De eerste publicatie focust op onze hoofdstad, waar dakloosheid op tien jaar tijd meer dan verdubbelde.

Het eerste stuk is een portret van de nabestaanden van Albert Maillet, een 47-jarige dakloze man die een jaar geleden overleed in Brussel. De zussen van Albert hadden decennialang geen contact met hun broer, na zijn overlijden probeerden ze meer te weten te komen over wie hij was en leerden ze zijn vrienden kennen die nog steeds op straat overleven.

We analyseerden ook de database die het Collectief Straatdoden bijhoudt om enkele belangrijke tendensen uit te lichten en we bespreken de werking van dit collectief. We beschrijven hoe een waardig afscheid vaak een pijnpunt is en hoe de cijfers van Collectief Straatdoden enkele mythes over dakloosheid ontkrachten.

"Bij dit artikel was het belangrijk om een vertrouwensband op te bouwen met het collectief Straatdoden, omdat vaak ongenuanceerd en sensationeel wordt bericht over deze thematiek. Op die manier kregen we toegang tot hun geanonimiseerde database. We verwerkten de ruwe data en gingen na welke statistisch relevante conclusies daaruit getrokken konden worden. Het Collectief bracht ons ook in contact met nabestaanden van Albert Maillet. Ook hier was tijd nodig om in alle rust te kunnen spreken over een gevoelige gebeurtenis."

Foto: © Kristof Vadino