2001-01-01

Het hoeft geen betoog dat de 'nieuwe intifada' in Israël / Palestina grote internationale repercuties heeft. Het conflict is enerzijds een van de langdurigste en meest gemediatiseerde conflicten van de naoorlogse periode, anderzijds blijkt de berichtgeving meestal eenzijdig te zijn. Daarmee bedoelt Abicht dat de Israëlisch-Amerikaanse visie veel ruimere aandacht krijgt dan de Palestijnse, maar ook dat de aandacht meestal gaat naar de externe actualiteit en de zichtbare handelingen, terwijl de onderliggende emoties én de achterliggende belangen veel meer aan bod komen.

Dit journalistieke project wil, temidden van de brandende actualiteit, ingaan op één van de onderbelichte realiteiten in het conflict: de eenzame positie van gelovigen (moslims, joden en christenen) die hun religieuze overtuiging niet ervaren als een zelfrechtvaardiging en een oproep tot geweld, maar als een oproep tot rechtvaardigheid en respect voor diversiteit. Gezien de constante stroom aan feitelijke actualiteitsberichten, hoeft dit project daaraan geen aandacht te besteden. De lezer mag verondersteld worden te weten dat er een 'Al Aqsa Intifada' woedt, dat Israël een onrechtvaardige verdeling van land en middelen oplegt, dat de joodse staat zich bedreigt voelt door de buurlanden... Die informatie wil Ludo Abicht complementeren door - over de momenteel erg hoge grenzen van de religieuze gemeenschappen heen - enkele relevante getuigen te laten vertellen hoe zij zich bij de huidige stand van zaken voelen. Het zou daarbij moeten gaan om mensen met een meer dan gemiddelde uitstraling (zoals bv Amos Oz of Hanah Ashrawi), mensen ook die niet van op de zijkant stonden toe te kijken, maar die zich heel sterk gewaagd hebben aan de vredesengagementen.

Abicht kiest de invalshoek van de religieuze bewogenheid om verschillende redenen. Eerst en vooral is de aanzet van deze tweede intifada het bezoek van Sharon aan de Tempelberg én de bezetting van die wijk door het Israëlische leger 's anderendaags (op een vrijdag). M.a.w.: het al dan niet bewuste misbruik van religieuze sentimenten en symbolen heeft de huidige geweldadigheden opgeroepen. Bovendien is het conflict -en met name waar het Jeruzalem betreft- altijd al in religieuze termen beschreven, maar zelden wordt de echte, individuele religiositeit daarbij getoetst. De berichtgeving vervalt snel in eenzijdige sjablonen en veralgemeningen.

Om reden van efficiëntie reisde Ludo Abicht naar Tel Aviv. De vraagstelling is niet erg geschikt om via e-mail vruchtbaar te benaderen. Het gaat immers om de bezieling die achter het handelen en publieke spreken schuilgaat. De relevantie van die individuele inspiratie (en wellicht ook ontgoocheling) is om aan te tonen dat conflicten niet te herleiden zijn tot analyses en politieke krachtverhoudingen. Door bekende namen aan het woord te laten (eventueel gecombineerd met de gewone mens-in-de-straat) wil Abicht ook de oppervlakkig geïnteresseerde lezer aanzetten om zich te verdiepen in dit conflict. Er is trouwens een grote groep mensen in Vlaanderen die betrokken is bij het Palestijns-Istraëlisch conflict, en niet weinig van die mensen kiezen een duidelijke kant. Met dit project wil hij iedereen aanzetten om bij het benaderen van het nieuws een tweede reflex aan de dag te leggen door achter de ideologie en achter de beelden te zoeken naar de (verdrukte) authentieke religiositeit in dit Heilig Land.

Ludo Abicht

Prof. Ludo Abicht (°1936) is classicus, filosoof en doctor in de Germaanse filologie.
€ 1.239,47 toegekend op 30/11/2000.
ID
FPD/2000/040

MAGAZINE/ONLINE

Kinderen van God, Wereldwijd Magazine, januari-februari 2001.
Kinderen van God, MO.be, 01/01/2001.