BRUSSEL- Wat weerhoudt een vrouw met VGV ervan om naar de dokter te gaan? Terwijl er in België steeds meer overlevenden van vrouwelijke genitale verminking (VGV) wonen, bezoeken opvallend weinig vrouwen met VGV de gezondheidscentra in het land. Via een diepgaand onderzoek wil dit project de redenen en betekenissen van deze discrepantie beter begrijpen en de behoeften en ervaringen van deze vrouwen centraal stellen.
VGV is een misdrijf in alle EU-landen, maar de langetermijngevolgen van VGV voor vrouwen in Europa krijgen weinig aandacht. In België wonen tegenwoordig bijna 24 000 vrouwen en meisjes die waarschijnlijk zijn geëxcideerd, wat neerkomt op een stijging van meer dan 20% in vier jaar tijd. VGV heeft een stempel op hun lichaam gedrukt, maar hun lichaam heeft niet altijd een verzekerde plaats in onze samenleving. Dit onderzoek probeert te begrijpen hoe er voor deze vrouwen en hun lichamen wordt gezorgd. Naast het onderzoeken van een ondergerapporteerde kwestie, zeggen de barrières die kwetsbare bevolkingsgroepen ervaren bij de toegang tot gezondheidszorg veel over de kwaliteit van ons gezondheidszorgsysteem, dat ons allemaal raakt.
Via verschillende interviews en gesprekken met zorgverleners, maatschappelijk werkers, onderzoekers, maatschappelijke organisaties, activisten en vrouwen met VGV en via deskresearch en vergelijkende analyse van academische literatuur, studies en officiële rapporten, wordt in een aantal artikelen de toegang van vrouwen met VGV tot gezondheidszorg in België onderzocht. Het eerste artikel gaat in op de werking van de twee erkende centra in Brussel en Gent, pioniers in Europa omdat België het enige land is waar clitorisreconstructie en holistische zorg gratis is voor vrouwen met VGV die in het land verblijven. Komende artikelen zullen ingaan op lacunes in medische scholen en opleidingen, de situatie voor asielzoekers en meer ervaringen uit de eerste hand.
© Jorm Sangsorn
