Het is een tragisch verhaal: eind de jaren negentig was Tony Blair een sterk leider, populair, een man met visie, een man die vertrouwen en geloofwaardigheid uitstraalde, een politicus naar wie de Brit bereid was te luisteren. Dat is nu allemaal weg. Slechts dertig procent van de Britten gelooft nog in hem. Hij is zijn Labourpartij tot last geworden. In de pers worden scherpe vragen over hem gesteld: staat hij op de rand van de waanzin? Is hij een conservatief die verdwaald is in de Labourpartij? En waarom sleurde hij zijn land mee in een oorlog die niemand wilde?
