Draw for change

Met een volharding die bij wijlen grenst aan dwaasheid blijven deze vrouwen vechten. Ze nemen het op tegen patriarchale dogma's, autoritaire leiders, reactionaire denkkaders, religieuze edicten en machistische tradities. Met humor, durf en originaliteit treden ze de wereld tegemoet. Niet zelden zijn hun grafische statements helderder dan de lange, doorwrochte uiteenzettingen van anderen.

De carrières van deze vrouwen liggen even ver uiteen als de klimaatsgordels waaruit ze afkomstig zijn, de talen die ze in de eerste levensjaren leerden en de goden die hen omringen. Hekelen sommigen homofobie, fatshaming of misogynie, bij anderen staan censuur en vervolging centraal.

Hoezeer ze ook van elkaar verschillen, wat opvalt zijn de gelijkenissen. Rachita Taneja richt haar pijlen vaak op premier Narendra Modi, Amany al-Ali de hare op president Assad. Ann Telnaes neemt de Amerikaanse machthebbers op de korrel: zowel over vice-president Dick Cheney als over Donald Trump maakte ze een boek.

Deze vrouwen kozen geen van allen een makkelijke weg – en dus struikelden ze, ze bezeerden zich en overwogen zelfs om er de brui aan te geven. Eenzaamheid, verdriet, controverse en zelftwijfel werden hun deel, maar ze krabbelden overeind. Om opnieuw tegen de stroom in te gaan, alle muilkorven af te wijzen en te blijven proberen. Om een plek te vinden, niet alleen voor zichzelf, maar voor al die mensen, die ze slechter gewapend weten, minder in staat om voor zichzelf op te komen.

Catherine Vuylsteke bracht met elk van hen menig uur door, luisterend naar de verhalen. De cartoonisten deelden pijnlijke herinneringen, aandoenlijke anekdotes, momenten van geluk en triomf. Ze ontmoetten elkaar in Caïro, Leipzig en Brussel. Live en virtueel. Sommigen zetten haar hun lievelingseten voor, anderen lieten haar hun kat aaien. Ze dronken sloten thee. En een van hen was een heuse Sheharazade, dag aan dag kwam ze met verhalen die eindigden in de belofte dat het morgen nog spannender zou worden.