Egypte heeft een van de strengste abortuswetten ter wereld, met mogelijke opsluiting voor zowel zorgverleners als zorgvragers. Daarnaast zijn er ook de persoonlijke statuswetten, die het recht op zelfbeschikking voor vrouwen stevig beknotten. Een groeiende groep Egyptenaren wil morrelen aan die strenge juridische kaders. Vooral online schreeuwt jong Egypte om verandering.
Een nationale #MeToo-campagne veroorzaakte heel wat opschudding in het land. Andere hashtags namen dan weer de persoonlijke statuswetten in het vizier. Het Egyptische regime reageert naar de buitenwereld toe inschikkelijk. Het wil zich koste wat kost een progressief en vrouwvriendelijk imago aanmeten.
Toch lijkt de realiteit even anders in elkaar te zitten. Journalist en schrijver Johannes Decat dook in de wereld van Egyptische vrouwenrechtenactivisten. Hij sprak met fervente twitteraars, vervolgde journalisten, vrouwen met een abortusverhaal en een anonieme arts met een clandestiene abortuskliniek. Al snel wordt duidelijk: het Egyptische regime tolereert enkel zijn eigen vorm van feminisme. Onafhankelijke activisten krijgen te maken met pestmaatregelen. Hun tegoeden worden bevroren of ze hebben een uitreisverbod aan hun been. Wie te luid blijft roepen, riskeert een gevangenisstraf.
Illustratie: Gheleyne Bastiaen
