Dirk Barrez

Wat maakt dat Zwitserland verbazend anders is, dat bio, streekproducten, fair trade en ecolabels hier het hoogst scoren? Wie weet de Zwitsers werkelijk op het spoor van een duurzame economie te zetten?

Is er economisch leven naast kapitalistische bedrijven en overheidsbedrijven? Zeker sinds de val van Arco staan coöperaties in dit land in een niet al te best daglicht. Maar is dat wel terecht? Wie de wereld breder bekijkt, ziet haarscherp hoe net het financiële kapitalisme meest van al faalt waarbij het de mondiale economie in de ene na de andere crisis stort; die ziet evenzeer hoe vele overheden het antwoord schuldig blijven op tal van problemen en hun verantwoordelijkheid voor een goed draaiende economie ontvluchten.

BRUSSELS - ‘Kerven in de wereld’ is een vierdelig essay van Dirk Barrez over de onbetaalbare jacht op bodemrijkdommen. De nieuwe goudkoorts die wereldwijd woedt, slaat diepe wonden. Erger, mijnbouw is een ecologische uitputtingsslag die we onmogelijk kunnen winnen. En nog meer, de sociale en economische pil ervan is onbetaalbaar. Maar, hoe moet het dan wel?

‘De globalisering van de economie heeft vele landen rijker gemaakt, vooral in Azië. Maar ook de inkomensongelijkheid groeide in de meeste landen. Bedrijven jagen voortdurend op de goedkoopste en minst beschermde arbeid. Het internet heeft hen bovendien een virtuele mondiale fabriekshal bezorgd. Als nooit tevoren kunnen ze het werk in stukjes hakken en uitbesteden in hun mondiale uitzendkantoor. Zo komt het dat bijna overal het aandeel van de lonen in de economie zakt en werknemers op allerlei manieren onder druk staan. Kan het beter? 

Eten moeten we allemaal. Zonder energie kunnen we niet leven. En dus is landbouw van levensbelang, voor iedereen. Maar wie heeft de ‘landbouw’ in handen? De boer en de boerin? Of de agro-industrie en de grootdistributie?