Michael De Cock (°1972) studeerde Romaanse taal-en letterkunde (U.A.) en dramatische kunst aan het conservatorium van Brussel. Tijdens zijn toneelopleiding schreef hij de monoloog Right in the middle van mijn fucking fruitdieet. Na zijn opleiding maakte hij deel uit van het DICK VAN LANDEGHEM TRIO. Voor het gezelschap DROOMEDARIS-REX schreef hij de toneeltekst Duizend Woorden.

Van bij het ontstaan van Publiekstheater / Arca is hij er een vaste waarde met de tekst en regie van Firenzee (2001) en de regie van Bash (2002). Hij schreef de toneeltekst Wormgat naar Le Perce-oreille du Luxembourg van André Baillon (regie Domien Vandermeiren). Voor dit dubbelproject regisseerde hij van dezelfde schrijver Eva en Kiki. Onlangs regisseerde hij Het Land van Martin Crimp voor ’t Arsenaal in Mechelen. Saw it on television/DIDN’T UNDERSTAND een stuk op basis van interviews van vluchtelingen gaat in première in januari 2004.

Als acteur was hij te zien in verscheidene Vlaamse producties: Thuis, Flikken, Sedes en Belli…

In maart 2004 verschenen er van Michael twee boeken: Op een onzeker uur, (Manteau) een boek dat handelt over zijn gesprekken met vluchtelingen en Tiet, Ham en Flurk (Standaarduitgeverij), een jeugdboek. In 2006 verscheen Hoe mensen sterven (Manteau). Sinds 2006 is Michaël De Cock directeur van theatergezelschap 't Arsenaal in Mechelen.

 

 

Gesteunde projecten

Aller/Retour

  • Mensenrechten
  • Politiek

BRUSSEL - Overal zijn mensen onderweg. Op zoek naar een beter leven. Europa kreunt en zucht bij de komst van nieuwe burgers. Het oude continent worstelt met het migratiefenomeen en gaat er verschrikkelijk onhandig mee om. De vraag is niet: wie is er welkom en wie niet? De vraag moet zijn: wat doen wij met al die nieuwkomers op ons continent?

Antwerpen, een verdeelde stad?

  • Cultuur
  • Veiligheid

Theatermaker en journalist Michaël De Cock dook onder in zijn eigen stad op zoek naar antwoorden op die ene vraag die hem blijft kwellen: hoe verdeeld is Antwerpen? Een zomer lang leest u hier de neerslag van zijn gesprekken in Knack

Hoe Mensen Sterven

Hoe sterven mensen? Dood gaan we allemaal, maar niet op dezelfde manier. Michael De Cock heeft de dood in de ogen gezien. Hij wilde weten hoe we vandaag aan ons einde komen en dompelde zich lange tijd onder in de wereld van de laatste zorgen. Zes maanden lang bezocht hij diverse palliatieve afdelingen in Vlaanderen. Hij sprak er met patiënten, familieleden, dokters en hulpverleners. Hoe mensen sterven is het indringende relaas van die zoektocht.

Op een onzeker uur

  • Mensenrechten
  • Politiek

Op een onzeker uur is het literaire relaas van deze intieme en intrigerende kennismaking met vluchtelingen, mensen op de dool die even een thuishaven vinden in een asielcentrum: ‘Op een onzeker uur wachten hier mensen op een nog minder zekere toekomst.’