Vroeger is een ander land

De jeugd is een kort seizoen. En voor Imad, Maryska, Ibrahim, Raza, Dinesh, Sabo, Jacob en Benjamin geldt het dubbel. Ze zijn aangespoeld, gestuurd, ontkomen of weggejaagd. Jacob, Raza en Dinesh ontvluchtten de gruwel van de oorlog in Soedan, Afghanistan en Sri Lanka. Imad en Benjamin werden uitgespuwd door de genadeloze straten van Ghana en Marokko. Maryska en 
Ibrahim gingen lopen voor de toorn van hun moorddadige vaders in Oekraïne en Guinee en de kleine Sabo raakte vast in het net van zijn familie van Syrisch-Koerdische verzetsstrijders.

Begin jaren negentig werden de zeven jongens en één meisje onder een andere hemel geboren maar nu zijn het onze kinderen. Het zou de oogst van één dag kunnen zijn, van een willekeurig etmaal.
 Gemiddeld om de drie uur arriveert er immers een kind zonder ouders in ons land, in totaal zo'n 1.600 in de eerste zes maanden van 2011.

 Hier begint hun nieuwe leven, maar de start is morsig, de teerling al geworpen. Verkrachting, moord, oorlog, verraad, familiaal geweld, drugs en dakloosheid - geen van de plagen die de menselijke soort teisteren, werd deze jongeren bespaard. Ze brachten het er levend van af, maar de herinneringen die hun dagen overschaduwen, zijn groter dan henzelf.


Schrijfster en journaliste Catherine Vuylsteke volgde de acht een schooljaar lang, van september 2010 tot juni 2011. De Nadaars en drie gastfotografen brachten elk één van de jongeren in beeld.

Vroeger is een ander land, een boek, een expo, een debat en een fotoboek.