Filipijnse wouden: tombes voor de bioculturele diversiteit

Wijdverspreide corruptie, extreme armoede, een conflicterende wetgeving en politieke inertie en wanbestuur verergeren de roofbouw. Peter Dupont trok op onderzoek naar de complexe realiteit achter de vernietiging. Hij focust zich daarbij op drie belangrijkste grondstoffen in het migratieland dat de Filipijnen is: hout (ontbossing), zand (ontginning magnetiet) en de mens (slavernij, cyberprostitutie). Het gevolg van de jacht op hout, zand en vlees is een migratiestroom naar de overbevolkte megalopolis Metro Manila, volgens de Climate Change Vulnerability Index 2013 de tweede meest kwetsbare hoofdstad ter wereld.

In Metro Manila praatte de journalist met politici, bedrijven, organisaties (o.a. 11.11.11, Palamakaya) en andere actoren. In het noorden van het grootste eiland Luzon (provincie Cagayan) bezocht hij de geplunderde stranden en verdrukte oorspronkelijke volkeren (Agta). In het Northern Sierra Madre Natural Park (provincie Isabela) constateerde hij het sterven van het laatste oorspronkelijke woud. In Tacloban (Leyte) zag hij de dodelijke gevolgen van het rooien van mangrovebossen en politieke corruptie. In Manila en Cebu en op Mindanao onderzoekt hij de steeds strakker wordende greep van cyberprostitutie op gemeenschappen.

Hij belicht ook de heroïsche strijd van enkele mensen en organisaties die er hun levenstaak van gemaakt hebben om het tij te keren. Onder andere milieupriester Jan Couvreur (Quirino), Julie Flores, coördinator van de coöperatieve Payoga (Gamu), milieuactiviste Esperlita Garcia (Gonzaga), bioloog Merlijn van Weerd (Mabuwaya San Mariano) en Ignacio Taruc (burgemeester Buguey). Allemaal vechten deze mensen met ongelijke wapens, vaak tegen beter weten in en met minieme steun.

Foto's: © Peter Dupont