Gesteunde projecten

Tussen lachende Rwandese kinderen vergeet je zo dat hun land ooit de hel was. Op 7 april 1994, daags na de moordaanslag op president Juvénal Habyarimana, barstte in het Centraal-Afrikaanse landje een orgie van geweld los. Zowat een miljoen Tutsi's en gematigde Hutu's werden uitgemoord. 

Voor de viering van tien jaar democratie, in 2004, is het tijd voor een balans. Een portret van Zuidafrikanen van nu tegen een achtergrond van hun portretten uit de jaren '80, het hoogtepunt van de bevrijdingsstrijd, het dieptepunt van de repressie.

Sinds de beruchte 'Battle of Seattle' eind 1999 is de Wereldhandelsorganisatie (WTO), na IMF en Wereldbank, voor de andersglobaliseringsbeweging de nieuwe kop van jut geworden. Opvallend is dat er velen tégen de WTO zijn, zonder altijd even goed te weten wat er zich in het Geneefse hoofdkwartier nu precies afspeelt. Is het inderdaad een neoliberaal bolwerk waar de rijke Oeso-landen de arme landen onder de knoet proberen te houden? Of ligt het iets genuanceerder? 

 "Kinderen zijn onze toekomst". Dit cliché geldt zeker in Kosovo waar kinderen en jongeren het merendeel van de Kosovaarse samenleving uitmaken: de gemiddelde bevolkingsleeftijd wordt geschat op 22 jaar. (Officiële cijfers ontbreken echter). Het project wil door de ogen van kinderen de hedendaagse Kosovaarse samenleving in beeld brengen. Drie jaar na de laatste echte Balkan-oorlog is de situatie er drastisch veranderd. Toch blijft de situatie erg labiel.

Europa breidt uit. In mei 2004 is het zover. Dan houdt Europa pas op voorbij de toendra's van Finland, de sovchozen en kolchozen van Estland, Letland en Litouwen, het met reclameborden volgeplempte Polen, de zigeunernederzettingen van Slowakije en het van nationalisme doorspekte platteland van Hongarije. Over nog eens drie jaar voegen zich het straatarme Roemenië en Bulgarije bij de Europese Unie.

De film 'Oorlog is geen kinderspel' geeft een indringend beeld van de moeizame opbouw in Sierra Leone. De film duurt 28' en is een productie van Open Onderwijshuis/Vredescentrum ism.het Belgisch Staatssecretariaat voor Ontwikkelingssamenwerking (DGIS), het Fonds Pascal Decroos en Lichtpunt (Canvas).

Drie jaar lang trok Denise Van den Broeck rond in de haven, vaarde mee met schepen, vergezelde ambtenaren bij het werk... Het resultaat is een mix van reportages en verhalen in de zone tussen wal en schip waar globalisering en multiculturaliteit geen loze woorden zijn.

De economie heeft het tegenwoordig zwaar te verduren. Tot voor kort heette het nog dat het Internet de wereld radicaal zou veranderen. Vandaag spatten bedrijven open die voorheen de lucht in werden gejubeld. Financiële schandalen brachten enkele toplui handenvol geld op maar lieten de economie én de kleine belegger met een zware kater achter. Het tij lijkt daarbij nog lang niet gekeerd, want met de regelmaat van de klok komen nieuwe hypes als schandaal bovendrijven. De Sky is vandaag niet langer de Limit.

Met « We blijven erin geloven » brengt Karl Martens een uitzonderlijk document over de jeugdbrigade en de jeugdrechtbank van Antwerpen. Zes weken lang mocht reporter Karl Martens, met toestemming van magistraten en politiemensen, de rauwe realiteit van het veldwerk vastleggen.

Haast bij toeval komt Marleen Teugels in aanraking met het leed van zieke Balkanveteranen. Hun verhalen waren zo schokkend dat ze sinds het najaar van 1999 steeds dieper is afgedaald in de spelonken van die - voor haar - vreemde militaire wereld. Stilaan is zij erachter gekomen dat die klachten, duistere dossiers en gruwelijke feiten één groter verhaal vormen. Het gaat om de nietigheid van een mensenleven. Voor blinde doctrine, economische en politieke belangen moet alles wijken. Soldaten en burgers zijn even weinig relevant.