Gesteunde projecten

BRUSSEL - In Silent Stories volgen Hanne Phlypo en Cathérine Vuylsteke twee mannen en twee vrouwen uit Algerije, Senegal, Irak en Guinée die hun lan moesten ontvluchten omdat ze bi- of homoseksueel zijn, transseksueel of lesbisch, kortom wegens hun seksuele geaardheid.

BAGUIO - Joris Smeets beschrijft de tragische geschiedenis van Makoy, een van de leiders van een lokale volksbeweging, tegen de achtergrond van de honderden verdwijningen en moordpartijen op de Filipijnse eilanden.

BRUSSEL - Samira Bendadi gaat in Dolle Amina's op zoek naar de vrouwenbeweging in de moslimgemeenschap. Ze gaat te rade bij vooraanstaande figuren uit de vrouwenbewegingen, bij intellectuelen en vooral bij heel veel gewone vrouwen. Dolle Amina's is een revelerend en noodzakelijk boek dat hardnekkige clichés ontkracht en een beeld toont van een wereld die we nog te weinig kennen.

BRUSSEL - In Parijs ontmoette Inge Ghijs een meisje uit Togo dat als inwonend huispersoneel ware slavenarbeid moest verrichten en bovendien opgesloten en geslagen werd. 'Nooit eerder is een ontmoeting, een verhaal, zo sterk en zo lang door mijn hoofd blijven spoken.' Ze beslist om te onderzoeken of ook in België huisslavernij bestaat.

BAGDAD - "Vroeger droegen we een minirok, nu een hoofddoek" - Irak heeft sinds deze week een interimgrondwet, waarin onder meer te lezen staat dat na de eerste democratische verkiezingen minstens 25 procent van de parlementsleden vrouw moet zijn. Klinkt goed, maar de Iraakse vrouwen zijn er niet gerust op. "Zodra de sjieten hier de macht krijgen, kunnen wij, vrouwen, onze rechten wel vergeten."

TEHERAN - Hoe is het om de dag door te komen met religieuze richtlijnen maar zonder geld? David Nollet ging samen met Gie Goris voor het septembernummer van het MO*magazine naar Iran. Een analyse en foto's van een jongerenbevolking die onder enorme druk leeft.

RONSE - Zevenenvijftig jaar lang heeft Ginette Geenens geleefd zonder letters. Van haar prille kindertijd tot haar pensioen heeft ze school gelopen, gewerkt, geld verdiend, haar huishouden gerund, haar kind opgevoed – zonder dat iémand buiten haar gezinsleden het wist. Want niemand mocht het weten. Niemand mocht zien onder welk verschrikkelijk en oneigentijds juk zij gebukt ging. Dus leefde ze zo dat niemand het kon ontdekken: stil, klein, anoniem. Onzeker, geïsoleerd en routineus. Alles liever dan de schaamte te moeten ervaren van het 'anders zijn'.